Waar denk jij aan als je de titel leest? Aan “koekoe” en “dada” en nog ander gekir? Het kan raar zijn om op een volwassen manier tegen je baby te praten. Het lijkt een monoloog te zijn en dat kan redelijk awkward zijn. En toch is het de moeite om te doen.
Jonge kinderen zuigen alle informatie rondom hen op als een spons. Hoe vaak zie je jezelf wel niet terug in het spel van je peuter of kleuter? Alles lijken ze te zien en te horen. Ook baby’s hebben die eigenschap al. Vanaf dat ze geboren worden, en eigenlijk zelfs daarvoor al, nemen ze alle nieuwe indrukken in zich op. Door tegen hen te praten, echt te praten, leren zij taal en communiceren. Het is niet omdat ze nog niets kunnen terug zeggen dat ze niet op hun manier antwoorden.
Hoe ik dat dan doe?
- Ik praat tegen ons Louise wanneer ik bv. haar pamper ververs. “Je pamper is vies dus gaan we even een nieuwe aandoen. Ik doe je sokken uit. Ook je broek ga ik uitdoen. Ik maak de knoopjes van je hemdje los. …”
- Voordat ik iets doe, vertel ik haar wat ik ga doen. Als ik haar bijvoorbeeld uit haar bedje neem, zeg ik haar dat ik dat ga doen. Sinds kort probeer ik ook te vragen “Ben je er klaar voor?”, maar dat is ook voor mij nieuw en vergeet ik regelmatig nog. De bedoeling is om na de vraag dan heel even te wachten alsof er effectief reactie gaat komen. Op die manier maak ik haar gewend aan het stellen van vragen en het verwachten van antwoorden. Ik laat haar ook zien dat ik respect heb voor haar mening,
- Brengt me bij de volgende tip: geef een keuze. Ja, zelfs aan van die hele kleine baby’s. Als ik denk dat ze honger heeft, vraag ik bijna altijd of ze zin heeft om borstvoeding te krijgen. Tuurlijk weet ik dat ze hier geen ja of nee op gaat antwoorden, maar vaak kan je uit de lichaamstaal wel wat opmaken.
Helemaal top wordt het trouwens als je oudere kinderen hebt die dit gaan overnemen. Ons Juliet geeft uit zichzelf heel wat tekst en uitleg aan haar zus. Zo is ze bijvoorbeeld al eens naast haar gaan liggen nadat ze haar een “kunstwerk” (een zwart-wit schilderijtje dat zij maakte) had gegeven. Terwijl ze daar lag, hoorden we haar zeggen: “Kijk eens. Dat heb ik voor jou gemaakt toen je nog in mama’s buik zat.” Heel schattig én nuttig.