Kent ge ’t? Uw geduld is op, je bent je kind onder zijn voeten aan het geven en datzelfde kind staat u gewoon doodleuk uit te lachen waardoor jij, uiteraard, nog bozer wordt. Het punt is: uw kind is u niet aan het uitlachen, maar spanning aan het loslaten.
Say what?! Het is misschien moeilijk te geloven, maar de kans is toch redelijk groot dat het effectief zo is. Waar huilen vooral voor ontlading zorgt bij verdriet, frustratie en schrik, zorgt lachen voor ontlading bij lichtere vormen van angst, verlegenheid of onzekerheid. De dingen waar wij als volwassenen mee lachen, zoals moppen of komische films, geven vaak gênante dingen weer op een manier die ons niet bedreigd. Doordat wij daar mee lachen, vloeit er een stuk van onze eigen onzekerheid weg.
Terwijl jij daar boos staat te wezen, weet je kind zich dus eigenlijk geen houding te geven en lacht het wat om hiermee om te gaan. De timing is op dat moment natuurlijk slecht voor jou, maar voor het kind broodnodig. Het lachen kan je ook inzetten wanneer het jou wel goed uitkomt. Zo kan je proberen om door spel kinderen te laten lachen en zo wat van hun angst of onzekerheid weghelpen. Wanneer je met jonge kinderen “kiekeboe” speelt, laat je hen lachen én ben je tegelijkertijd spanning rond scheidingsangst aan het weghelpen.
Om een voorbeeld uit eigen huis te geven: het tandenpoetsen heeft hier een hele lange periode heel wat spanning gegeven. Ons Juliet vond het niet leuk en weigerde elke keer opnieuw. Voor ons is tandenpoetsen, zoals voor de meeste ouders veronderstel ik, iets waar niet over te discussiëren valt. Het kostte heel veel moeite en duizend verschillende trucjes om haar haar mond te laten openen. Enfin, ik herinner mij dat ik op een gegeven moment haar mijn tanden heb laten poetsen. Ik speelde dan haar rol en hield mijn lippen stijf op elkaar, ging lopen, draaide mijn hoofd weg… Zij moest tijdens dat spelmoment heel hard lachen en liet dus, zonder dat ik dat toen door had, spanning los die rond het hele tandenpoetsen opgebouwd was.
Een ander voorbeeld in hetzelfde thema (ik zeg het: ik heb heel wat geprobeerd): de tandenborstel laten praten en op zoek laten gaan naar eten in haar mond. Ook dat heeft hier voor heel wat gegrinnik gezorgd en dus voor ontlading.
Probeer dus volgende keer als jij in je Spaanse furie schiet en je kind staat te lachen, kalm te blijven en te denken dat het heilzaam is. 😉 En denk misschien eens na hoe jij je kind aan het lachen kan maken.