Ik heb zelf al zo’n tien keer het voornemen gehad om meer te mediteren. Elke keer begin ik en stopt het ook weer. Tijd maken, ik weet het, maar met twee kleine kinderen in huis is dat niet altijd even gemakkelijk. Ook dit jaar maakte ik opnieuw het voornemen om het meer te doen. Maar goed, deze post gaat niet over zelf mediteren, maar over dit doen met kleine kinderen.
Geïnspireerd door deze post, probeerde ik vorige week een simpele bodyscan uit met ons Juliet. Na de hele avondroutine lagen we samen in bed. Ik vertel dan altijd haar dag na, eigenlijk kan je dit ook al zien als een vorm van meditatie, en vertel wat er de dag daarna gepland staat. Mijn uitleg was gedaan en toen vroeg ze om nog iets te vertellen. Ik legde mijn hand op haar voetje en vertelde dat het voetje in slaap viel. Zo ging ik naar haar been, knie, buik… Tot ik uiteindelijk aan haar hoofd was. Toen vroeg ze om het nog eens te doen. Kort daarna viel ze in slaap (en ik ook trouwens).
De dag erna vroeg ze zelf om nog eens “mijn voetje en buikje slapen” te doen. Ook nu deed ik het twee keer en zag ik hoe haar oogjes geregeld dicht vielen. Voorlopig is het dus een winner en ga ik dit zo blijven doen. Op termijn, als ze weer wat ouder is, hoop ik dan om haar abstractere en moeilijkere verhalen te kunnen vertellen. Jong geleerd is oud gedaan he!