De afgelopen weken hebben we heel wat feestjes of andere momenten gehad waarbij er meerdere kindjes aanwezig waren. Niet altijd gemakkelijk want samen spelen of speelgoed delen is voor kleine kinderen niet evident. Mijn kijk op dat hele gebeuren is dan ook nog eens anders dan wat de maatschappij verwacht waardoor ik me niet altijd even comfortabel voel.
Om samen te spelen of te kunnen delen is het nodig dat je je in de ander kan verplaatsen, dat je empathisch genoeg bent. Kleine kinderen zijn nog heel erg op zichzelf gericht en kunnen dat dus nog niet (voldoende). Ze leren dat, naast een heleboel sociale vaardigheden, door het te doen. Peuters en kleuters leren dus veel van samen spelen, maar kunnen het nog niet zoals wij het allemaal graag zouden zien. Als het ene kind iets heeft, wil het andere dat ook. Zo heeft ons Juliet een tijdje alleen maar jurken willen aandoen omdat het dochtertje van vrienden ook vaak jurken aan heeft. Ze maakt met haar neefje ook altijd ruzie over een fietsje bij de grootouders. Die hebben twee net dezelfde exemplaren, maar toch willen ze allebei hetzelfde hebben. Dat is perfect normaal, ze breiden hun sociale vaardigheden hiermee uit. Hoe kan jij je kind hierin dan ondersteunen?
Naar mijn mening niet door een kind te gaan forceren om te delen. Stel je voor dat iemand met meer gezag naar jou komt en je dwingt om je smartphone te delen. Ik kan me niet voorstellen dat je je daar echt prettig bij voelt. Het is niet erg respectvol naar je kind toe en je leert het op die manier ook geen nee zeggen.
Wat ik probeer te doen is de techniek van het commentaar geven bij een sportwedstrijd, ofwel sportscasting. Ik beschrijf wat ik zie. “Jij bent op de trampoline aan het springen. A. wil ook heel graag.”. Soms vraag ik om mee na te denken over een oplossing, soms geef ik een suggestie. Door het te beschrijven gebeurt het soms al dat ons Juliet het speelgoed aan het andere kindje geeft met de woorden “Nu mag jij se.” Als er geen oplossing komt, vraag ik om het speelgoedje aan het andere kind te geven als ze ermee klaar is. Op die manier probeer ik de focus te leggen op het om beurten spelen in plaats van op het delen.
Denk vooraf ook na over de plaats van de playdate. Afgelopen zaterdag hadden we babybezoek bij ons thuis. Op een gegeven moment gaf ons Juliet aan dat ze niet wou dat een ander kindje met haar loopfietsje zou spelen. Voor mij is dat prima, maar dan zetten we de loopfiets wel weg. Sommige speelgoedjes, en dat hoeft niet altijd hetzelfde te zijn, deelt een kind liever niet. Stel dan voor om het even op te bergen zodat een ander kind er ook niet aan kan.
En wat dan als je kind speelgoed afpakt of iemand anders dat bij jouw kind doet? Dat vind ik persoonlijk nog het moeilijkst, vooral wanneer mijn kind iets afpakt. Om te beginnen probeer ik me er niet te veel mee te bemoeien als dat kan en als het veilig is voor beide kinderen. Hoe jonger ze zijn, hoe minder last ze er van hebben als er iets afgenomen wordt. Ze zijn nog snel afgeleid en zijn vaak ook tevreden met iets anders. Ik laat het dan zo om het delen niet negatief te gaan beladen.
Ook wanneer kinderen ouder zijn, probeer ik het hen eerst zelf te laten oplossen. Als dat niet lukt, doe ik opnieuw aan sportscasting. “Jij had daarnet de pop, maar was er eigenlijk nog niet klaar mee. Nu heeft het andere kindje de pop. Jij voelt je daar verdrietig en boos bij.” Daarna stel ik meestal de vraag wat ze nu kunnen doen. Komen er geen oplossingen dan stel ik ook hier voor dat het kind de pop teruggeeft als ze klaar is. Ik dwing haar dus niet om het nu meteen af te geven, ook al heeft ze het afgenomen. Als ik de pop bij haar weg zou nemen en terug zou geven, ben ik net hetzelfde aan het doen: afpakken. Dat is niet meteen het voorbeeld dat ik wil geven.
Als ons Juliet diegene is die iets afneemt, doe ik het op dezelfde manier, maar neem ik haar ook apart om uit te leggen dat je niet zomaar iets af kan nemen van iemand anders.
Uiteraard is niet oké als ze elkaar pijn doen. Veiligheid is nodig en soms kunnen we niet anders dan ons er toch mee te moeien. Sowieso is het opnieuw iets om bewust mee bezig te zijn omdat we nogal snel willen zeggen dat ze maar moeten leren delen en dat iedereen er mee mag spelen.
Als je hier graag meer over wil lezen, raad ik je dit artikel en dit artikel aan. Eva Bronsveld heeft ook een boek over dit thema, maar dat heb ik, eerlijk is eerlijk, zelf nog niet gelezen.
Deze post bevat partnerlinks die jou niks kosten.