Eerlijk gezegd ben ik een beetje inspiratieloos op dit moment om iets te schrijven over baby’s. Doordat ons Juliet nu altijd thuis is, heb ik minder tijd om ons Louise te observeren, te dragen of om met haar te spelen. Er zijn momenten dat ik het daar wel wat lastig mee heb.
Pas op he, begrijp me niet verkeerd: ik vind het heel tof dat ons Juliet ook thuis is. Ik hou van de interactie met haar, van haar spel en haar lange, grappige monologen (of dialogen met mij of met haar papa). Anderzijds zorgt het er natuurlijk ook voor dat ik minder tijd heb om te spenderen naast ons Louise haar speelmat. Hoewel, helemaal juist is dat niet want ik zit er wel, maar meestal om met ons Juliet te spelen. Uiteraard kijk ik dan ook naar ons Louise, maar het is natuurlijk niet hetzelfde. Ik probeer ons Juliet ook uit te leggen dat we af en toe gewoon eens kunnen kijken naar haar kleine zus om te kijken wat ze doet. Want het is natuurlijk ook zo dat wanneer ik mij naast ons Louise zet, zij ook graag mee wilt spelen.
Het is een beetje een luxeprobleem, zeker in deze tijden; ik ben me daar bewust van. Ik heb mijn tijd alleen maar te verdelen over mijn twee kinderen (en af en toe ook eens over het huishouden) terwijl er mensen zat zijn die nu hun aandacht moeten verdelen over hun kinderen en hun thuiswerk of, nog heldhaftiger: hun aandacht alleen maar kunnen geven aan anderen op dit moment en niet aan hun kinderen. Mijn gevoel is mijn gevoel en daar kan ik jammer genoeg niet veel aan veranderen al probeer ik het wel in perspectief te zien. En de ene dag is het er al wat harder dan de andere.
Ik probeer vanaf volgende week weer een “echte” post te schrijven over baby’s.