Ons Louise kreeg vandaag haar eerste stukjes vaste voeding. Een hele stap toch weer en best spannend. Het deed me ook terugdenken aan ons Juliet haar eerste half jaar met vaste voeding. Dat was nogal lastig. ’t Is te zeggen: wij maakten het lastig. De start ging redelijk vlot, maar daarna ging het steeds moeilijker. Op den duur zat ik klaar met de lepel, hield mijn vriend haar armen vast en wachtte ik tot ze haar mond open deed om te protesteren of te roepen. Tot we ons op een gegeven moment realiseerden dat dit het niet was en we ons zelfs af vroegen waar we in godsnaam mee bezig waren. Vanaf toen lieten we het los en legden we het, letterlijk, in haar handen. Het ging beter en als ik zie hoe goed ze nu eet en, vooral ook, wat ze allemaal eet dan ben ik heel blij dat we dat toen gedaan hebben.
Ik denk dat zo goed als iedere ouder zich al wel eens zorgen gemaakt heeft over het eetgedrag van zijn kind. We zijn allemaal geruster als ze hun bordje leeg eten en dus ook de gezonde dingen op hebben. De realiteit is echter dat een kind de ene dag maar blijft eten om de volgende dag amper iets binnen te krijgen. Daar zijn verschillende redenen voor: een groeischeut, hun energieniveau, of ze het lekker vinden…
Oké, maar welke concrete tips kan je dan toepassen om de maaltijden ontspannen en plezant door te komen? Eerst nog even heel duidelijk vermelden dat ik GEEN dokter of diëtiste ben. De dingen die ik hier deel, hebben wij zelf toegepast en werken voor ons. Als je je zorgen maakt over het eetgedrag van je kind, ga er dan mee naar een gespecialiseerd iemand.
- De belangrijkste: geef je kind de controle. En waarschijnlijk is dat meteen ook de moeilijkste. Je kan dat bij een baby al toepassen door bijvoorbeeld stukjes aan te bieden in plaats van hem met de lepel te voeren. Een ouder kind kan je zelf laten opscheppen, laten kiezen of het met of zonder bestek eet, wanneer het eet, hoeveel het eet… Laat het dus los. Het laatste wat je wilt, is dat eten een beladen onderwerp wordt.
- Als je je echt zorgen maakt omdat je kind helemaal niks heeft gegeten, kan je eventueel een beetje later iets anders aanbieden. Wat wij in het begin deden, was haar natuuryoghurt als dessertje geven. Dat wou ze bijna altijd en op die manier had ze toch iets gezonds binnen. Op den duur is dat er vanzelf weer terug uit gegaan en nu doen we dat niet meer. Als ze iets echt niet lust, krijgt ze weleens een boterham, maar voor de rest is hier het principe dat ze niet moet eten als ze niet wilt. Soms betekent dat, dat ze naar bed gaat zonder echt veel te eten. Ze leeft nog altijd.
- Bied kleine porties aan. Dat is overzichtelijker en geeft je kind niet het gevoel heel veel te moeten eten. Wij beginnen meestal met een half patatje, een klein stukje vlees of vis en een klein schepje groenten. Eén van die dingen eet ze zeker op en daar vraagt ze nog van bij. Met pasta is het net zo: een klein beetje en daarna vraagt ze nog bij.
- En daarbij aansluitend: kinderen willen vaak niet dat alles door elkaar zit op hun bord. Wanneer wij pasta eten, geven we droge pasta en daarnaast ligt de saus. Ze kan de pasta erin soppen, maar ook kiezen om maar één van de twee dingen te eten. Eten we wok dan vind je op haar bord noedels, groenten en kip in plaats van alles door elkaar. Vaak wil ze wel iets eten, maar wordt het te lastig als alles al door elkaar zit.
- Gebruik eten niet als straf of beloning. Een dessertje enkel wanneer het bord leeg is of er geproefd is van de spruitjes? Geen goed idee omdat je op die manier een heleboel druk legt. Wij hebben dessertjesdagen: op woensdag en één dag in het weekend eten wij een dessertje. Ze weet dat en meestal zijn dat de dagen dat ze minder eet. Dat maakt niet uit. Een dessertje krijgt ze op die dagen sowieso. We doen dat tegenwoordig zo omdat er een periode was dat ze elke avond vroeg om een ijsje en dan ook stopte met eten, zelfs al kwam er geen dessertje. Nu is het duidelijk wanneer er een dessertje komt. Bij ons helpt dat om haar op de andere dagen toch weer meer te laten eten.
- Kinderen hebben veel proefmomenten nodig om iets te lusten. Bied het hen dus wel aan, ook al lusten ze het misschien niet. Ons Juliet krijgt alles op haar bord dat wij eten, maar moet het niet opeten als ze niet wilt. Als ze zegt dat ze iets niet wilt, leg ik uit dat ik het toch op haar bord leg zodat ze kan proeven als ze dat wilt, maar dat ze het niet moet.
- Geef vrije toegang tot eten. In haar keukentje heeft ze wat eten staan: crackers, een stuk fruit zoals een banaan of gedroogd fruit en vaak ook een koeltasje met yoghurt, olijven, tomaatjes… Ze kan daar dus op eender welk moment iets van eten. Het is al gebeurd dat ze tijdens het avondeten zo goed als niks eet, maar daarna wel nog iets uit haar keukentje neemt. Dat vind ik prima omdat ik weet dat daar enkel gezonde dingen in zitten.
Het is een hele lijst en ik hoop dat er iets tussen zit waar je iets aan hebt.
Om nog even terug te komen op ons Louise haar vaste voeding: we zijn gestart met stukjes. Dat deden we bij ons Juliet niet en het maakt dat ik het misschien nog wel spannender vind, ook al ben ik er van overtuigd dat een baby dat kan. We willen haar de controle liefst al zo vroeg mogelijk geven. Ik las hiervoor het boek Baby-led weaning, maar je kan op internet heel veel lezen over Rapley of de Kleintjes-methode.
Deze post bevat een link naar een partnerprogramma, die jou geen geld kost.