Zaterdag trouwden vrienden van ons en gingen we aan het gemeentehuis even kijken. Dat was op de middag. Ter plekke besloten we om bij een broodjeszaak iets te bestellen en te picknicken. Ik had voor ons Louise niks bij: geen pampers, geen speelgoed, geen extra kleedjes, geen doek… Niks. Had je me drie jaar geleden verteld dat ik “onvoorbereid” met een baby op stap ging gaan dan had ik je eens ongelovig aangekeken.
Toen sleurde ik altijd, en dat mag je letterlijk nemen, een supergrote verzorgingstas mee. Pampers, extra kleertjes, een tetradoek, zalf voor de billetjes, een thermometer, fysiologisch water, speelgoed, zakjes om vuile pampers in te steken, een matje om op te verschonen… Enfin, je vroeg me iets en ik had het bij. Die tas hing dan aan de kinderwagen (ons Juliet zegt dat altijd en ik vind dat een leuk woord om te gebruiken) of buggy. Nu heb ik zelden zoveel bij.
Ga ik even wandelen? Ik neem alleen de draagzak mee. Gaan we op daguitstap? Dan neem ik een grote wetbag mee met (wasbare) pampers, Waterwipes, een kleine wetbag en een tetradoek. Verder gaat de draagzak mee en één klein speelgoedje.
Ik vind het gewoonweg zo’n gedoe om alles mee te sleuren. Zeker omdat er ook al een ouder kind is waardoor ik graag mijn handen vrij heb. Ik zoek dus naar dingen die multifunctioneel zijn. Zo’n wetbag is gewoon handig om alle spullen samen te houden in een tas, maar kan dus ook gebruikt worden om natte pampers in te steken. Een tetradoek is gewoonweg onmisbaar: verschoningsmatje, slab, (speel)dekentje… Zo’n ding kan je echt voor heel veel dingen gebruiken. Speelgoed is, zeker voor baby’s, ook niet nodig vind ik. Toen we daar zaterdag zaten, gaf ik haar haar mutsje en de helm van haar zus. Daar heeft ze zich minstens een halfuur mee geamuseerd.
Zo “onvoorbereid” zijn: ik vind het vooral voordelen hebben.