Er is al een aantal weken heel wat frustratie aanwezig bij ons Louise. Ze kan al een hele tijd op haar handen en knieën zitten, steekt ook haar poep weleens in de lucht en haar knieën kan ze ook een stukje verschuiven. Het zijn juist haar handen nog die ze zou moeten verzetten om te kruipen. Ze voelt dat ze op het puntje van vrijheid staat, maar dat ze er nog net niet is.
In tussentijd heeft ze er iets op gevonden: ze gaat op handen en knieën zitten, trekt haar knieën nog iets dichterbij en laat zich dan op haar buik vallen. Ze herhaalt dat een aantal keren totdat ze is waar ze wil zijn. Toch als het over een korte afstand gaat want anders steekt de frustratie opnieuw de kop op.
Dat vooruit geraken laat ons nog eens opnieuw nadenken over de vrijheid om te bewegen. Ik schreef eerder al over beweging bij een kleinere baby. Nu ze ook effectief van haar speelmat kan, is het opletten geblazen. De grote zus heeft natuurlijk wel wat speelgoed dat niet geschikt is voor kleine babyhandjes. Daarnaast zijn er ook zaken zoals bv. glazen potten en kamerplanten die op of laag bij de grond staan. Het werd dus tijd om de speelruimte eens kritisch te bekijken en hier en daar een aanpassing te doen.
De reden daarvoor is dat wij graag een omgeving hebben die uitnodigend werkt en niet af remt. Als wij de hele dag door “nee” moeten zeggen en dingen uit haar handen moeten gaan trekken, is dat niet leuk. Niet voor ons want wij zijn nooit op ons gemak, maar zeker ook niet voor haar. Ze kan op die manier haar natuurlijke nieuwsgierigheid niet ten volle benutten. Zo’n “yes-space” is dus voor ons heel belangrijk.
Veranderingen in de omgeving gaan over kleine aanpassingen. Zo verplaatsten we het speeltafeltje van ons Juliet naar de andere kant van de kamer. Eerst stond dat vlak naast ons Louise haar mat, maar wanneer er met bv. Lego gespeeld wordt, valt er soms een stukje. Dat ligt dan direct veel te dicht bij de speelmat.
Ook het poppenhuis kreeg een ander plaatsje. Verder weg van de mat, maar vooral: een stukje hoger. We hadden nog een oud rekje staan waarop we het poppenhuis gezet hebben. Zo staat het, totdat ze zich kan optrekken, toch veilig.
Voor de rest zet ik in ons Juliet haar speelgoedkast de grotere dingen onderaan. Dat gaat bv. over blokken, een ballenbaan van Haba, Schleichdiertjes… De Lego staat ook onderaan, maar zit in een bak die ons Louise zelf niet open kan krijgen. De kleinere spullen (in mandjes) staan op de bovenste plank.
Ik plaatste ook de Wobbel naast haar mat zodat die een soort van barrière vormt tussen haar deel en dat van ons Juliet. Voorlopig werkt dat nog, maar ik vraag me af voor hoe lang.
Een laatste tip die ik nog mee wil geven: ga zelf eens op de grond liggen en kijk eens rond. Het is pas dan dat je “de gevaren” ziet en er ook iets aan kan doen.