Iedere ouder wordt op de één of andere manier beïnvloed door de manier waarop hij zelf opgevoed werd. Daar kunnen we niet buiten of we dat nu leuk vinden of niet.
Als kind, maar ook als volwassene, leren we veel door imitatie. Onze ouders zijn diegene die, normaal gezien, het meeste tijd besteed hebben aan onze opvoeding. Zij zijn dus in de eerste plaats diegene die we imiteren. Eigenlijk zijn er twee soorten ouders op dat vlak: diegene die het bewust willen imiteren en diegene die het vooral niet willen imiteren. Maar hoe je het ook draait of keert: we hebben allemaal inner voices die hun oorsprong vinden in onze eigen kindertijd.
Om een voorbeeld te geven van zo’n inner voice: een vriendin zei ooit letterlijk tegen mij dat ik moest stoppen met alles weg te redeneren en ook gewoon verdrietig mocht zijn. Geen idee in welke situatie dat was, maar het feit dat het blijven hangen is, zegt wel wat. Ik “mocht” van mezelf geen verdriet hebben, dat was in mijn ogen een teken van zwakte. Me kwetsbaar opstellen is nog altijd geen sterk punt. Dat komt voort uit mijn kindertijd waarin bijvoorbeeld gezegd werd “Het is niks” op een moment dat ik verdriet had. Ik ben me er ondertussen bewust van dat die gevoelens belangrijk zijn en laat ze bij mijn eigen kinderen ook toe. Zelf ween ik soms ook wanneer mijn kinderen het zien. Gewoon om hen te tonen dat dat oké is. Maar in het openbaar? Dat vind ik nog altijd heel moeilijk en ik zal eerder weglopen om te gaan wenen dan het in het openbaar te doen.
Wat ik even heel duidelijk wil stellen: uiteraard zeiden mijn ouders (en andere opvoeders) “Het is niks” niet omdat ze me niet graag zagen (of zien) he. In tegendeel. Maar ook zij hebben dat weer meegenomen vanuit hun eigen kindertijd.
Het is net door heel bewust te kijken naar onze eigen inner voices dat we dat cirkeltje kunnen doorbreken. We doen niet gemeen tegen ons kind omdat we dat zo leuk vinden, maar omdat we gemeen doen tegen onszelf. Wat ons triggert, is wat ons als kind al pijn deed. Kijk naar de inner voices die jij hebt en zet er een mild mantra naast. Alleen op die manier kunnen we de inner voices van onze kinderen veranderen.
Wil je hier graag meer over weten, lees dan zeker het boek Mild ouderschap van Nina Mouton. Onderstaande TED Talk van Dr. Shefali Tsabary is ook de moeite. Zij schreef ook het boek The Conscious Parent. Dat las ik zelf nog niet, maar staat op mijn leeslijstje.
Deze post bevat partnerlinks die mij een kleine commissie opleveren wanneer je iets koopt.