Ik vroeg onlangs op Instagram of ik na de babyreeks ook nog moest doorgaan met een peuterreeks. De meerderheid vond van wel dus hier zijn we dan: week 1 van de (jonge) peuter. Voor ons is een kind een peuter vanaf 1 jaar totdat het 2,5 à 3 jaar is (en in België dus een schoolleeftijd heeft).
De kern van Montessori draait rond het respecteren van je kind. Dat betekent dat je je kind zoveel mogelijk volgt, vertrouwt op zijn eigen pad, respect toont voor keuzes en gevoelens … Uiteraard zijn er momenten waarop je als volwassene niet anders kan dan “je macht” te gebruiken. Als het gaat over veiligheid en gezondheid zoals het innemen van medicatie of op straat wandelen.
Ik merk de laatste week of twee weken meer frustratie bij ons Louise. Ze is nieuwsgierig, wil graag alles zien, ziet haar zus dingen doen die ze ook graag wilt … En dus is ze gefrustreerd als dat nog niet kan. Ook een pamper verversen is niet zo gemakkelijk meer omdat ze niet meer wil gaan liggen, maar staand verversen ook niet heel vlot gaat. Tanden poetsen is nog zoiets. Dat was eerst totaal geen probleem, maar ofwel houdt ze nu haar lippen op elkaar ofwel brult ze en wringt ze zich los.
Frustratie is oké, het hoort erbij. Tegenpruttelen ook. Respect tonen ook. Maar hoe dan? Eerst en vooral door me af te vragen of iets echt moet of of het écht niet kan. Soms kan je door een kleine oplossing er toch voor zorgen dat iets onmogelijk mogelijk wordt.
Als het echt niet anders kan, dan probeer ik haar autonomie of controle te geven door een keuze te geven. Autonomie betekent dat ze bijvoorbeeld zelf haar tanden mag poetsen. Ik vraag haar of ze eerst zelf wil of dat ik het eerst doe. Bijna altijd neemt ze de tandenborstel aan. Het betekent ook dat ik haar daarna een washand geef om haar mond af te vegen. Dat kan ze, als ze wil, zelf doen.
Bij het verversen van de pamper betekent het dat ik haar een overbroekje laat kiezen of dat ik haar een speelgoedje laat kiezen.
Soms gaat het ook over tijd geven. Het spoelen van haar neusje is nog zo’n voorbeeld dat niet meer heel vlot gaat. Maar wanneer ik wacht tot ze haar neus zelf aanbiedt (ze doet dan haar handjes weg en steekt haar neusje wat vooruit) dan gaat het wel vlot.
Ik schreef er ook in de babyreeks al eens over, maar een keuze geven en die respecteren is echt een geweldige tool, zelfs bij hele kleine kindjes.