Als ik mezelf voorstel, zal ik altijd als eerste zeggen dat ik mama ben van twee dochters (nadat ik mijn naam gezegd heb uiteraard). Ik doe dat ook heel bewust omdat ik op dit punt in mijn leven mijn moederrol het belangrijkste vind. Maar ik ben ook meer dan dat alleen.
Ik herinner me nog dat ik tijdens de zwangerschap van ons Juliet dacht dat ik mezelf vooral niet ging verliezen. Dat ik echt wel dingen voor mezelf ging blijven doen. Op dat moment dacht ik dan aan sporten (buiten de deur), afspreken met vriendinnen (’s avonds op café) of eens in mijn ééntje gaan winkelen. Als ik daar nu op terugkijk, is het best wel grappig. Zodra dat ze er was, verdwenen die ideeën naar de achtergrond. Ik denk dat mijn sportmomenten buiten de deur op twee handen te tellen zijn. Volgens mij ben ik in de afgelopen vier jaar geen enkele keer op café geweest (’s avonds toch niet en overdag was dat meestal met kind). Ook de keren dat ik alleen ben gaan winkelen zijn op één hand te tellen en dat gebeurde dan nog snel.
Even tussendoor voor alle duidelijkheid: ik wil hiermee niet zeggen dat het niet oké is als je één van die dingen of alle dingen wel doet. Daar kom ik dadelijk nog op terug, maar ik wil het al snel vermelden voordat je afhaakt.
Op basis van wat ik tot nu toe schreef, zou je kunnen denken dat ik mezelf wegcijfer voor mijn kinderen. Dat ik geen eigen leven meer heb, zeker nu ik ook nog eens thuis ben gebleven van school en ik op dit moment dus ook geen job als leerkracht meer heb. En toch voelt dat voor mij niet zo. Omdat ik een andere passie gevonden heb: bewust opvoeden in al zijn facetten. Daar draait een groot deel van mijn leven om. Als mama natuurlijk, daar is een overlap, maar ook daarnaast door jou en andere ouders/opvoeders te inspireren. Ik zou honderden boeken en cursussen kopen over dat thema als ik er de tijd en het geld voor had. Het heeft me ook al op talenten, zoals out of the box denken, gewezen waar ik ergens een vaag besef van had, maar ook niet meer dan dat. Door te ondernemen leer ik ook constant bij en bots ik heel vaak tegen mijn eigen bestaande grenzen en overtuigingen en leer ik die te verleggen.
Zelf heb ik dus absoluut niet het gevoel dat ik mezelf onzichtbaar maak voor mijn kinderen. Integendeel: ik denk dat ik mezelf juist sterk profileer. In de eerste plaats als mama, maar daarnaast ook als ambassadeur voor bewust opvoeden. (Ik heb even getwijfeld om die titel op mijn visitekaartje te zetten, maar deed het uiteindelijk niet.)
Je kan jezelf een bepaalde periode naar de achtergrond laten verdwijnen (hallo slapeloze nachten of borstvoedingssessies van een uur om het uur), maar op een bepaald moment is het aan jou om jezelf volgende vragen te stellen:
- Wat vind ik interessant? Wat is mijn passie? Hoe kan ik daaraan tegemoet komen?
- Wat wil ik leren en hoe kan ik dat aanpakken?
- Welke ervaringen wil ik nog op doen? Op welke manier kan ik daarvoor zorgen?
- Wat zijn mijn sterke punten en hoe kan ik die nog verder ontwikkelen?
- Wat zijn mijn zwaktes en hoe kan ik daar hulp bij vragen?
Be the change you wish to see in the world.
Gandhi
Dit is één van mijn favoriete quotes. Het is gemakkelijk om te klagen en te zagen, maar neem het heft in eigen handen. Zoek naar datgene waarvan jij het vuur in je binnenste voelt oplaaien en doe er iets mee.
Wie dat wil, mag de bovenstaande vragen komen beantwoorden in de FB-groep Een mooie [kinder]tijd.