Het thema van de maand januari. Ik probeerde het ooit volgens mij al eens, maar wil het nu graag opnieuw doen: rond een thema werken. Ik merk dat ik veel wil schrijven, maar dat er tegelijk niks van komt. Door een thema te kiezen kan ik gerichter werken. Denk ik. We zien wel.
Samen dus. Een thema dat er kwam na een droom over het uitbouwen van een (professioneel) netwerk, over samenwerken en samen ervoor gaan. Eigenlijk niet meteen iets dat bij mij past. Ik ben graag alleen. Mijn batterijen laden op als ik (semi-) alleen ben. Ook hulp vragen is niet iets dat ik gemakkelijk doe. Hulp aanvaarden trouwens ook niet. Ik doe het niet per se liever alleen, maar ik wil niemand teleurstellen of niemand tot last zijn. Dus doe ik het toch maar alleen.
En toch voel ik wel iets voor dat woord “samen”. Ik ben lid van het netwerk afgestemd opvoeden en kwam van de netwerkdag waar ik geen kat kende helemaal opgeladen terug. Ik ging een paar weken geleden naar een vrouwenvuur waarvan ik één vrouw ooit één keer zag en één vrouw ooit één keer via de telefoon sprak. Ik probeer met mijn mamababbels en groeitraject wildvreemde mama’s bij elkaar zodat ze een village kunnen creëren en steun kunnen voelen.
Het doet deugd om in deze tijden wat samenhorigheid te voelen in plaats van alleen maar vijandigheid, angst en wantrouwen. Iedereen heeft over alles een mening en uit die graag. Eens echt luisteren naar elkaar kan zo waardevol zijn. Er zijn voor elkaar ook, zelfs als je het niet eens bent met elkaar.
Samen gaat voor mij over steun zoeken en hulp vragen, maar ook en vooral over mijn kinderen. Ik ben graag samen met hen, zelfs al raak ik er soms door overprikkeld. Ik wil er voor hen zijn en niet alleen op de momenten dat het voor mij goed uitkomt. Ik wil hen meegeven dat we hun pad samen bewandelen.
Samen dus. Ik nodig je uit om eens na te denken wat dit voor jou betekent.
Liefs, Stephanie