“There’s not much typical about life, and life is what we do. No two lives are identical, and since unschooling is based firmly in the life you lead, we can’t expect any two unschooling families to look the same.”
Rue Kream
Dat geldt volgens mij voor huisonderwijs in het algemeen of je nu aan unschoolen doet of niet. In ieder geval: hou dit in je achterhoofd bij het meekijken naar onze dag.


We begonnen de dag (vroeg). De meisjes gingen spelen met Lego. Daarna kleedden ze zich aan, werd er gegeten en speelden ze even met het poppenhuis en loose parts.

Nadat ik de tafel terug vrij en proper gemaakt had, zette ik de ochtendmandjes klaar. Met de oudste speelde ik galgje (maar dan met een zonnetje) en deed ik rekenoefeningen. Ik begon ook voor te lezen uit een nieuwe verhalenbundel: “In een land hier ver vandaan“. Samen deden we ons vingerversje van de maand uit het boek “De wereld in mijn handen“. De jongste puzzelde wat en ik keek met haar in een zoekboek. Als afsluiter deden we de zonnegroet die in een oude Zonnekind stond.
De ochtendmandjes zijn gevuld met een stapel boeken en spelletjes. Ze kiezen elke ochtend zelf wat ze willen doen. Op een week tijd probeer ik alles wat aan bod te laten komen, maar ik forceer niets.


Op de dagen dat we thuis zijn, bekijk ik daarna samen met hen wat ze nog willen doen, leren, proberen, oefenen… Vandaag wou de ene een tent maken voor de poppen van het poppenhuis en de andere wou een “schietdoos” maken. Geen idee wat dat laatste is, maar goed… Voor de tent werden stokjes gezocht en mijn hulp is nodig om ze aan elkaar te bevestigen. We zochten samen een lap stof uit waar zij dan de gewenste vorm op tekende en het uitknipte.
De schietdoos wordt uiteindelijk niet gemaakt, maar er werd wel een winkeltje klaargezet en een leeuwentekening gemaakt. Dat was geïnspireerd door de filmpjes van Sarah (van Ketnet), maar ik maakte er à la minute een schrijfdansachtige versie van.
Deze periode van de dag ben ik echt beschikbaar voor hen. Ik plan dan niks anders en ben er voor hen om hen verder te helpen met wat ze dan ook hulp nodig hebben. Het werkt voor mij niet om de hele dag constant beschikbaar te moeten zijn dus probeer ik dat in de voormiddag wel te zijn.
Net voor de lunch keken ze nog even naar wat filmpjes op de tablet. We maken bewust gebruik van een tablet en niet van de tv. Op de tablet staan drie apps waar ze filmpjes en aanverwanten kunnen kijken: Ketnet Junior, Youtube Kids en Fundels. Elke app heeft een timer van 10 minuten per dag. Ondertussen hang ik de was te drogen en zet ik de tafel klaar.

We lunchten en daarna was het tijd om voor te lezen. Dat is meteen ook de aankondiging van “alleentijd” of “rusttijd”: een moment op de dag waarop we allemaal iets voor onszelf (en dus liefst alleen) doen. Eerlijk is eerlijk: ik heb dat vooral voor mezelf in het leven geroepen. Ik heb dat moment nodig om eventjes rust te krijgen in mijn hoofd. Vandaag wou ik graag dat de jongste rustte want ze was moe, maar zelf dacht ze daar anders over. Ze speelde met de poppen. De oudste speelde eerst met het poppenhuis, daarna met van die steekparels en als afsluiter tekende ze. Ik begin de alleentijd altijd met een korte meditatie en werk daarna heel kort.
Uiteindelijk valt de jongste toch nog in slaap tegen het einde van het rustmoment. De rest van de namiddag gebruikte ik om Scratch uit te leggen aan de oudste en wat huishoudelijke taken te doen. ’t Is kermis in ons dorp dus daar gingen we tegen het einde van de namiddag nog naartoe. Meestal is dat trouwens het moment dat ze buiten gaan spelen en ook na het avondeten wordt er hier vaak nog buiten gespeeld. Ik kan me voorstellen dat dat tegen de winter wel verandert.
Voor het slapengaan lezen we altijd nog twee boekjes en luisteren we naar een meditatie.
En dat is het. We volgen deze routine nog maar een paar weken, maar ze lijkt wel te werken op dit moment. Ik kreeg toevallig daarstraks nog de vraag of we onze dagen rond krijgen en de kinderen (vooral de oudste omdat ze school gewend is) zich niet vervelen. Maar dat is dus niet. Meer zelfs: onze dagen zijn soms zelfs te kort. Ze spelen het grootste deel van de dag en doen vooral wat ze graag willen doen. En dat is dus elke dag wel iets anders.