Het is een vraag die regelmatig gesteld wordt. Of dat eigenlijk wel te den is. Ik kan je alvast zeggen dat we op het einde van de maand geen droge boterhammen moeten eten. Dat wij ook een lening hebben om ons huis af te betalen. Dat onze kinderen ook hobby’s hebben. En toch is het voor ons dus wel mogelijk om met één loon rond te komen. Eén loon want ja, ik werk maar ik heb als zelfstandige ook vaste kosten zoals bv. sociale bijdrage waardoor ik op dit moment niet veel over hou van wat ik verdien.
Voor ik verder ga met een aantal concrete tips en hoe wij het aanpakken: ik spreek vanuit onze situatie. Uiteraard kan ik iemand anders z’n rekening niet maken. Ik deel hier de dingen waarvan ik denk dat we het anders doen dan wat er gangbaar is (al weet ik dat niet altijd zeker natuurlijk want ik heb eerlijk gezegd niet altijd een idee van wat gangbaar is). Ik schrijf deze blog omdat ik weet dat er veel mensen denken dat het niet mogelijk is. Wij dachten dat ook.
Dat gezegd zijnde: het eerste dat ik doe, is het bijhouden van onze financiën. Elke week vul ik uitgaven en inkomsten aan in YNAB, een softwareprogramma dat ik al heel lang gebruik. Het principe is het volgende: elke euro die binnenkomt, krijgt een functie, een doel. Dat wil niet zeggen dat ik elke euro ook onmiddellijk uitgeef. Soms is de functie “sparen voor de brandverzekering” en blijft die euro maanden in het virtuele spaarpotje van de brandverzekering zitten.
Wat me meteen bij het tweede punt brengt: sparen. Niet enkel voor nood- of onverwachte situaties, maar ook voor terugkerende kosten. Die terugkerende kosten deel ik door het aantal maanden. Dat bedrag gaat dan maandelijks in dat virtuele potje. Om die brandverzekering als voorbeeld te nemen: we betalen dat 1x per jaar dus deel ik dat bedrag door 12. De watervoorziening betalen we per kwartaal dus deel ik dat bedrag door 3. Ik doe dat verder ook zo voor de afvalophaling, verzekeringen, belastingen en een buffer om met de feestdagen cadeautjes van te kopen. Op die manier komen we niet voor verrassingen te staan als die rekening daar plots is.
Ik heb dus een goed zicht op inkomsten en uitgaven en dat brengt me meteen bij punt drie: wat je niet heb, kun je niet uitgeven. Als er in mijn virtuele potje voor kleding maar €30 zit, kan ik geen broek van €70 kopen. Tenzij ik met geld in de potjes ga schuiven. Dat wil ook zeggen dat ik soms ergens even voor moet sparen. Of dat ik dingen niet koop wegens niet echt nodig.
Wat de echte uitgaven betreft, zijn er denk ik een paar dingen die wij wat anders doen:
- Wij gaan maar 2x per maand naar de supermarkt. Daar kopen we vooral wat groenten en fruit (maar nu minder want de moestuin staat in bloei), conserven, boter en dingen als chips en ijsjes.
- Elke maand ga ik 1x naar de verpakkingsvrije winkel om in bulk te kopen. Daar breng ik dan pasta, gedroogd fruit, noten, olie, waspoeder en afwasmiddel van mee. Havermout en speltbloem koop ik daar eens in het seizoen of zo in extra grote verpakkingen van 25 kg.
- Ik maak veel zelf en we laten zoveel mogelijk zelf groeien. Wat we niet of minder kopen in de winkel zijn koeken, yoghurt, brood, thee, crackers, granola en groenten.
- Verder kopen we vlees, (geiten)melk en geitenkaas recht van bij de boer.
- Voor mezelf en de meisjes koop ik zo goed als altijd tweedehands kledij. Schoenen kopen we wel nieuw. Ik ben ook gezegend met lieve vriendinnen die soms wat kleding van hun dochters doorgeven. ❤️
- Ik ga niet meer shoppen om te shoppen. Als ik in een winkelstraat kom dan is dat omdat ik iets nodig heb. Ik ga daar niet meer rondwandelen voor de gezelligheid.
- We doen wel betaalde uitstapjes hier en daar, maar ook veel dingen die gratis zijn zoals (speel)bossen bezoeken of naar een speeltuin gaan.
- Ik beperk onnodige kosten zoals bv. abonnementen. Zo heb ik lange tijd een abonnement gehad op Kobo om zo onbeperkt boeken te lezen op mijn e-reader. Dit abonnement heb ik onlangs opgezegd omdat ik ook lid ben van de bib en ik daar dus ook heel wat boeken kan vinden. En via de bib kan ik ook ebooks lenen.
- Als het weer het toelaat, de locatie niet te ver is en ik tijd heb dan fiets ik. Hoe minder vaak ik de auto gebruik, hoe minder vaak ik moet gaan tanken.
We moeten niet elke euro twee keer omdraaien, maar hebben ook niet genoeg centen om twee keer per jaar een (verre) reis te maken, elke maand uit eten te gaan of elke hype te kopen. Persoonlijk vind ik dat voor mezelf een mooie oefening om dankbaar te zijn voor wat er is. En voor de meisjes vind ik het ook een mooie les omdat zij op die manier wel wat begrip krijgen van geld en ik hen bij probeer te brengen dat geld echt niet zaligmakend is.
Het klopt natuurlijk dat we minder inkomsten hebben dan wanneer ik (voltijds) zou gaan werken. Maar daar tegenover staat dat we geen opvangkosten hebben. Dat ik veel zelf kan maken. Dat ik gebruik kan maken van de zon om elektrische toestellen te laten draaien want ik ben overdag gewoon thuis (en wij hebben zonnepanelen).
En niet te vergeten en voor mij heel belangrijk: dat ik veel tijd met de meisjes kan doorbrengen. Dat is voor mij onbetaalbaar.