Brieven voor een mooie [kinder]tijd #53

Stop trying to shape yourself in a consistent person and follow your natural interests, even if they don’t make sense in the moment.

Ik weet niet waar ik de quote zag, maar hij spreekt mee aan. Binnen een paar weken ben ik jarig en elk jaar maak ik dan een manifesto, een soort van brief aan mezelf en het universum waarin ik beschrijf hoe ik graag het komende jaar wil leven. Veel dingen daarvan komen al overeen met hoe ik op dit moment leef. Sommige dingen deels en soms zijn er nieuwe puntjes bij.

De reden dat deze quote mij zo aanspreekt, is vooral omdat ik het zakelijk gezien lastig vind. Ik krijg elke paar weken wel een nieuw idee om uit te werken. Het zou niet duurzaam zijn om die elke keer ook echt uit te werken. Om te beginnen omdat ik er de tijd niet voor heb. Met een gezin, huisonderwijs en de wens om zoveel mogelijk eten en producten zelf te maken/kweken is dat niet haalbaar.
Daarnaast omdat niet alles wat ik bedenk ook iets voor mij zou zijn. Zo ben ik ooit met een vriendin gaan informeren voor een pand dat je met zo’n pop-upformule kan huren. Het idee was om er een gezonde koffiebar te openen. Ik vind dat tot op de dag van vandaag een topidee (ook al zijn er ondertussen al wel veel van zo’n zaken), maar ik zou dat niet kunnen omdat het niet past bij wat ik nodig heb en kan geven.
Als laatste vind ik het ook zeer lastig naar jou als (potentiële) klant toe. Elke keer wanneer ik met een nieuw idee kom om te proberen denk ik “weer iets nieuws”. Of ” de mensen gaan niet meer kunnen volgen”. Ik vind het ook enorm moeilijk om in te schatten wanneer ik een dienst of product moet laten gaan omdat het blijkbaar (nog) niet de juiste tijd is of het gewoon niet is wat mensen zoeken. Heb ik dan wel lang genoeg geprobeerd? Maar zoals ik al zei: mijn tijd is beperkt en als het niets of bijna niets opbrengt en mij enkel kost, tja… En met niets opbrengen bedoel ik niet per se geld. Ik verdien echt geen massa’s geld met de yogalessen, geef vaak zelfs les aan slechts één duo, maar krijg daar wel iets voor terug. De blije gezichtjes van de kindjes en de (meestal) mama’s die naar mijn les komen. Dat is mij minstens even veel waard dan de centjes die ik er dan voor krijg.

Waarom ik dit allemaal deel? Deels omdat het me onzeker maakt. Omdat ik het sowieso al anders aanpak dan anderen (zonder social media, met het geven van een vrije gift i.p.v. een vast bedrag om maar twee dingen te noemen) en het me in mijn hoofd ook nog wispelturig laat overkomen of zo.

En deels omdat er dus weer wel iets van verandering zit aan te komen. Ik voel het weer kriebelen om iets uit te werken, maar ga de komende weken nog verder bekijken hoe en wat. Dat het kriebelt heeft ook te maken met het manifesto van mijn vorige verjaardag want daar stond het al in. En aangezien dat nu wat op z’n einde loopt…

Dit artikel was een onderdeel van mijn zielsbrief Brieven voor een mooie [kinder]tijd. Je kan de volledige zielssbrief hier lezen en je er ook op abonneren als je dat zou willen.