Wie me al langer volgt, herinnert zich misschien nog wel het tafeltje dat al vanaf haar geboorte aan de speelmat van onze jongste dochter staat. Het is een tafeltje van Ikea dat we al hadden staan. Het laagste plankje komt niet tot op de grond, maar dat stoorde niet omdat ik haar speelgoed gewoon op de grond kon leggen of op die eerste plank en haar zelf dingen kon aangeven.
Het ding is: ze beweegt meer en meer en het werd dus belangrijk om haar zelf de mogelijkheid te geven om speelgoed te nemen. Daarnaast is orde en structuur een belangrijk gegeven bij zo’n open kast en dat was moeilijker wanneer het gewoon op de grond lag. Ik wou eigenlijk niks nieuw kopen en had daarom al verschillende dingen geprobeerd: toch maar op de grond (aan alle kanten van de mat geprobeerd), in mandjes (vond ik niet veilig genoeg want ik heb geen goede exemplaren voor haar) en zowat elke kast in ons huis in gedachte aan haar speelmat gezet.
En toen kreeg ik plots een ingeving: ik zou het tafeltje gewoon ondersteboven zetten! Daardoor kwam het tafelblad op de grond en had ik dus een lage plank. Wat normaal gezien de onderste plank is, werd nu de bovenste waardoor haar mobielhaak (en vooral de spanvijzen ervan) niet meer zo in de weg zouden zitten.
Gaat dit zo blijven? Nee. Naarmate ze ouder wordt, gaat ze meer materiaal nodig hebben, gaat ze zich willen optrekken aan haar kast en gaat er ook meer speelgoed kunnen gedeeld worden met de grote zus. Het plan is om op termijn nieuwe kasten te kopen en die tegen de zetel te zetten waardoor daar alles in kan. Voor nu is dit wel handig.
Ze kruipt nog niet, maar kan door te rollen en te draaien wel aan het speelgoed komen. Op die manier kan ze zelf iets kiezen. Het terugleggen is natuurlijk nog een brug (of meerdere) te ver dus dat doe ik voor haar. Op deze manier leert ze van kleins af aan de principes van de open kast: overzicht, orde en structuur, workflow van een activiteit (iets nemen, spelen, opruimen) en eigen keuze.